علی را ذاتِ ایزد میشناسد
اَحد را درکِ احمد میشناسد
لبریزم از واژه اما بستهست گویا زبانم
حرفی ندارم بگویم، شعری ندارم بخوانم
آواز حزین باد، پیغمبر کیست؟
خورشید، چنین سرخ، روایتگر کیست؟
بودهست پذیرای غمت آغوشم
از نام تو سرشار، لبالب، گوشم
پا گرفته در دلم، آتشی پنهان شده
بند بندم آتش و سینه آتشدان شده
با اینکه نبض پنجره در دست ماه نیست
امشب جهان به چشم اتاقم سیاه نیست
دریاب من، این خستۀ بیحاصل را
این از بد و خوب خویشتن غافل را
ما دامن خار و خس نخواهیم گرفت
پاداش عمل ز کس نخواهیم گرفت