هميشه بازی دنيا همين نمیماند
بساط غصب در آن سرزمين نمیماند
امشب ز غم تو آسمان بیماه است
چشم و دل ما قرین اشک و آه است
از لحظۀ پابوس، بهتر، هيچ حالی نيست
شيرينیِ اين لحظهها در هر وصالی نيست
دشمن که به حنجر تو خنجر بگذاشت
خاموش، طنین نای تو میپنداشت
هر چند قدش خمیده، امّا برپاست
چندیست نیارمیده، امّا برپاست