کعبه اسم تو، منا اسم تو، زمزم اسم توست
ندبه اسمِ تو، شفا اسم تو، مرهم اسم توست
باید از فقدان گل خونجوش بود
در فراق یاس مشكیپوش بود
با پای سر به سِیْر سماوات میرویم
احرام بستهایم و به میقات میرویم
دشمن که به حنجر تو خنجر بگذاشت
خاموش، طنین نای تو میپنداشت
هر چند قدش خمیده، امّا برپاست
چندیست نیارمیده، امّا برپاست