آزادیام اینکه بندۀ او باشم
در سینه دل تپندۀ او باشم
بهنام آنکه جان را فکرت آموخت
چراغ دل به نور جان برافروخت
ای خفته شب تیره هنگام دعا آمد
وی نفس جفا پیشه هنگام وفا آمد
چشم همه چشمههای جوشان به خداست
باران، اثر نگاه دهقان به خداست
برخیز که راه رفته را برگردیم
با عشق به آغوش خدا برگردیم