سرو است و به ایستادگی متهم است
از شش جهت آماج هزاران ستم است
چنان شیرینی دنیای ما شورانده دنیا را
که از ما وام می‌گیرند آیین تماشا را
ای کاش فراغتی فراهم می‌شد
از وسعت دردهای تو کم می‌شد
دریغ است در آرزو ماندن ما
خوشا از لب او، فراخواندن ما
بر شانۀ یارش بگذارد سر را
بردارد اگر او قدمی دیگر را
در وسعت شب سپیده‌ای آه کشید
خورشید به خون تپیده‌ای آه کشید
با دشمن خویشیم شب و روز به جنگ
او با دم تیغ آمده، ما با دل تنگ
بخوان از چهرۀ طفلانم اینک مشق غربت را
بخوان در گوش خاموشان عالم این مصیبت را
ما همه از تبار سلمانیم
با علی مانده‌ایم و می‌مانیم
به دست غیر مبادا امیدواری ما
نیامده‌ست به جز ما کسی به یاری ما
یاعلیُ یاعظیمُ یاغفورُ یارحیم
ماه رحمت باز رفت و همدم حسرت شدیم
چنان اسفند می‌سوزد به صحرا ریگ‌ها فردا
چه خواهد شد مگر در سرزمین کربلا فردا
