مه و خورشید تابیده‌ست در دست
و صد دریا زلالی هست در دست
باران شده بر کویر جاری شده است
در بستر هر مسیر جاری شده است
دیدند که کوهِ آرزوشان، کاه است
صحبت سر یک مردِ عدالت‌خواه است
به شهر کوفه غریبم من و پناه ندارم
به غیر دربه‌دری‌ها پناهگاه ندارم
دین را حرمی‌ست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
تا یوسف اشکم سَرِ بازار نیاید
کالای مرا هیچ خریدار نیاید
