گل کرده در ردیف غزلهای ما حسین
شوری غریب داده به این بیتها حسین
به شهر کوفه غریبم من و پناه ندارم
به غیر دربهدریها پناهگاه ندارم
ما شیعۀ توایم دل شادمان بده
ویران شدیم، خانۀ آبادمان بده
تو کیستی که ز دستت بهار میریزد
بهار در قدمت برگ و بار میریزد
مرا به ابر، به باران، به آفتاب ببخش
مرا به ماهی لرزان کنار آب ببخش
باز باران است، باران حسینبنعلی
عاشقان، جان شما، جان حسینبنعلی
تا یوسف اشکم سَرِ بازار نیاید
کالای مرا هیچ خریدار نیاید