آواز حزین باد، پیغمبر کیست؟
خورشید، چنین سرخ، روایتگر کیست؟
بودهست پذیرای غمت آغوشم
از نام تو سرشار، لبالب، گوشم
دریاب من، این خستۀ بیحاصل را
این از بد و خوب خویشتن غافل را
باید از فقدان گل خونجوش بود
در فراق یاس مشكیپوش بود
لب خشک و داغی که در سینه دارم
سبب شد که گودال یادم بیاید