هرچند ز غربتت گزند آمده بود
زخمت به روانِ دردمند آمده بود
چشمههای خروشان تو را میشناسند
موجهای پریشان تو را میشناسند
خدایا دلی ده حقیقتشناس
زبانی سزاوار حمد و سپاس
بلبل چو یاد میکند از آشیانهاش
خون میچکد ز زمزمۀ عاشقانهاش
ساز غم گر ترانهای میداشت
آتش دل، زبانهای میداشت