خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
لحظه‌اى در خود فنا شو تا بقا پيدا كنى
از منيّت‌ها جدا شو تا منا پيدا كنى
اگر خواهی ای دل ببینی خدا را
نظر کن تو آیینۀ حق‌نما را
پیش چشمم تو را سر بریدند
دست‌هایم ولی بی‌رمق بود
بهار آسمان چارمینی
غریب امّا، امامت را نگینی
به‌نام او که دل را چاره‌ساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
