بنای دین که با معراج دستان تو کامل شد
به رسم تهنیت‌گویی برایت آیه نازل شد
تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
آورده‌ام دو ظرف پر از رنگ، سبز و سرخ
یک رنگ را برای خودت انتخاب کن
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
پیش چشمم تو را سر بریدند
دست‌هایم ولی بی‌رمق بود
بهار آسمان چارمینی
غریب امّا، امامت را نگینی
افزون ز تصور است شیداییِ من
این حال خوش و غم و شکیبایی من
