موسایی و صد جلوه به هر طور کنی
هر جا گذری، حکایت از نور کنی
مرا مباد که با فخر همنشین باشم
غریب‌وار بمیرم، اگر چنین باشم
احساس از هفت آسمان می‌بارد، احساس
بوی گل سرخ است يا بوی گل ياس؟
دین را حرمی‌ست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
از جوار عرش سرزد آفتاب دیگری
وا شد از ابوا به روی خلق، باب دیگری...
صدای کیست چنین دلپذیر می‌آید؟
کدام چشمه به این گرمسیر می‌آید؟
