غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
آدم در این کرانه دلش جای دیگری‌ست
این خاک، کربلای معلای دیگری‌ست
کنج اتاقم از تب و تاب دعا پر است
دستانم از «کذالک» از «ربنا» پر است
هر دم از دامن ره، نوسفری می‌آمد
ولی این بار دگرگون خبری می‌آمد
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
