او خستهترین پرندهها را
در گرمی ظهر سایه میداد
چون کوفه که چهرهای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
تویی که نام تو در صدر سربلندان است
هنوز بر سر نی چهرۀ تو خندان است
به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه است
همانقدر انتخاب راه دشوار است و دلخواه است
یک کوه رشید دادهام ای مردم!
یک باغ امید دادهام ای مردم!
خوش باد دوباره یادی از جنگ شدهست
دریاچۀ خاطرات خونرنگ شدهست
گرفته درد ز چشمم دوباره خواب گران را
مرور میکنم امشب غم تمام جهان را
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
رسید جمعهٔ آخر سلام قدس شریف
سلام قبلهٔ صبر و قیام، قدس شریف
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست
دنیاست در تلاطم و طوفان کران کران
خشم و خشونت و غم کشتار بیامان