یاد تو گرفته قلبها را در بر
ماییم و درود بر تو ای پیغمبر
به همین زودی از این دشت سپیدار بروید
یا لثارات حسین از لب نیزار بروید
سلمان! تو نیستی و ابوذر نمانده است
عمار نیست، مالک اشتر نمانده است
با خودش میبرد این قافله را سر به کجاها
و به دنبال خودش این همه لشکر به کجاها
رود از جناب دریا فرمان گرفته است
یعنی دوباره راه بیابان گرفته است
دل و جانم فدای حضرت دوست
نی، فدای گدای حضرت دوست
ماییم ز قید هر دو عالم رَسته
جز عشق تو بر جمله درِ دل بسته
هر سو شعاع گنبد ماه تمام توست
در کوه و در درخت، شکوه قیام توست