گفته بودی که به دنیا ندهم خاک وطن را
برده‌ام تا بسپارم به دم تیر بدن را
درختان را دوست می‌دارم
که به احترام تو قیام کرده‌اند
در راه تو مَردُمَت همه پر جَنَم‌اند
در مکتب عشق یک‌به‌یک هم‌قسم‌اند
چو موج از سفر ماهتاب می‌آید
از آب و آینه و آفتاب می‌آید
هرگز نه معطل پر پروازند
نه چشم به راه فرصت اعجازند
