گفتیم آسمانی و دیدیم، برتری
گفتیم آفتابی و دیدیم، بهتری
پیغمبرانه بود ظهوری که داشتی
خورشید بود جلوۀ طوری که داشتی
تن خاكی چه تصور ز دل و جان دارد؟
مگر این راه پر از حادثه پایان دارد؟
این خانواده آینههای خداییاند
در انتهای جادۀ بیانتهاییاند
قرآن که کلام وحده الا هوست
آرامش جان، شفای دلها، در اوست
آن شب میان هالهای از ابر و دود رفت
روشنترین ستارهٔ صبح وجود رفت