چیست این چیست که از دشت جنون می‌جوشد؟
گل به گل، از ردِ این قافله خون می‌جوشد
روز، روز نیزه و شمشیر بود
ظهر داغ خون و تیغ و تیر بود
وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار
نفسی به خون جگر زدم، که لبی به مرثیه وا کنم
به ضریحِ گمشده سر نهم، شبِ خویش وقف دعا کنم
