می‌خواستم بیای با گلای انار
برات کوچه‌ها رو چراغون کنم
بار بربندید آهنگ سفر دارد حسین
نیّت رفتن در آغوش خطر دارد حسین
سلام ای طبیب طبیبان سلام
سلام ای غریب غریبان سلام
مرا مباد که با فخر همنشین باشم
غریب‌وار بمیرم، اگر چنین باشم
گفت: در می‌زنند مهمان است
گفت: آیا صدای سلمان است؟
برپا شده‌ست در دل من خیمهٔ غمی
جانم! چه نوحه و چه عزا و چه ماتمی!
با حضورت ستاره‌ها گفتند
نور در خانهٔ امام رضاست
دور تا دور حوض خانهٔ ما
پوکه‌های گلوله گل داده‌ست
زیر باران دوشنبه بعدازظهر
اتفاقی مقابلم رخ داد
چکیدۀ گل رخسار مصطفی زهراست
عصارۀ نفحات خوش خدا زهراست
همین که دست قلم در دوات می‌لرزد
به یاد مهر تو چشم فرات می‌لرزد
شب آخر هنوز یادم هست
خیمه زد عطر سیب در سنگر
یازده بار جهان گوشهٔ زندان کم نیست
کنج زندان بلا گریهٔ باران کم نیست
صدای کیست چنین دلپذیر می‌آید؟
کدام چشمه به این گرمسیر می‌آید؟
کاش من هم به لطف مذهب نور
تا مقام حضور می‌رفتم
بسته‌ست همه پنجره‌ها رو به نگاهم
چندی‌ست که گم‌گشتۀ در نیمۀ راهم
دارد دل و دین می‌برد از شهر شمیمی
افتاده نخ چادر او دست نسیمی
