ما بیتو تا دنیاست دنیایی نداریم
چون سنگ خاموشیم و غوغایی نداریم
هنگام سپیده بود وقتی میرفت
از عشق چه دیده بود وقتی میرفت؟
«بشنو از نی چون حکایت میکند»
شیعه را در خون روایت میکند
بیمرگ سواران شب حادثههایید
خورشیدنگاهید و در آفاق رهایید
با توام ای دشت بیپایان سوار ما چه شد
یکّهتاز جادههای انتظار ما چه شد
بیزارم از آن حنجره کو زارت خواند
چون لاله عزیز بودی و خوارت خواند
پیش از تو آب معنی دریا شدن نداشت
شب مانده بود و جرأت فردا شدن نداشت