توفان خون ز چشم جهان جوش می‌زند
بر چرخ، نخل ماتمیان دوش می‌زند!
دل آزاده با خدا باشد
ذکر، نسیان ماسوا باشد
خدایا به جاه خداوندی‌ات
که بخشی مقام رضامندی‌ات
این جاده که بی‌عبور باقی مانده
راهی‌ست که سمت نور باقی مانده
یک دفتر خون، شهادتین آوردند
از خندق و خیبر و حنین آوردند
بر سر درِ آسمانیِ این خانه
دیدم مَلَکی نشسته چون پروانه
خداوندا در این دیرینه منزل
دری نشناختم غیر از در دل
هر گاه که یاس خانه را می‌بویم
از شعر نشان مرقدت می‌جویم
از رفتن دل نیست خبر اهل وفا را
آن کس که تو را دید نداند سر و پا را
تا گل به نسیم راه در می‌آید
از خاک بوی گیاه در می‌آید
خدایا دلی ده حقیقت‌شناس
زبانی سزاوار حمد و سپاس
