ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانهروز در ذکر و ثنا
ای کاش تو را به دشت غربت نکُشند
لبتشنه، پس از دعوت و بیعت نکشند
آن گوشه نگاه کوچکی روییدهست
بر خاک پگاه کوچکی روییدهست
بیتابتر از جانِ پریشان در تب
بیخوابتر از گردش هذیان بر لب
رساندهام به حضور تو قلب عاشق را
دل رها شده از محنت خلایق را
اینگونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
گهگاه تنفسی به اوقات بده
رنگی به همین آینهٔ مات بده
در ساحل جود خدا باران گرفته
باران نور و رحمت و احسان گرفته
سیلاب میشویم و به دریا نمیرسیم
پرواز میکنیم و به بالا نمیرسیم