در دل بی‌خبران جز غم عالم غم نیست
در غم عشق تو ما را خبر از عالم نیست
مرا از حلقۀ غم‌ها رها کن
مرا از بند ماتم‌ها رها کن
نی از تو حیات جاودان می‌خواهم
نی عیش و تَنعُّم جهان می‌خواهم
خداوندا به ذات کامل خویش
به دریاهای لطف شامل خویش
ای دوای درون خسته‌دلان
مرهم سینۀ شکسته‌دلان
ای وجود تو اصل هر موجود
هستی و بوده‌ای و خواهی بود
همیشه خاک پای همسفرهاست
سرش بر شانۀ خونین‌جگرهاست
هنوز گرم مناجات و گریۀ عرفاتم
چقدر بوی شهادت گرفته است حیاتم
مرا بنویس باران، تا ببارم
یکی از داغداران... تا ببارم
نه پاره پاره پاره پیکرت را
نه حتّی مشتی از خاکسترت را
بگذار و بگذر این همه گفت و شنود را
کی می‌کنیم ریشهٔ آل سعود را؟
وضو گرفته‌ام از بهت ماجرا بنویسم
قلم به خون زده‌ام تا كه از منا بنویسم
با شمایم ای شمایان بشکهٔ دشداشه‌پوش
با وقاحت روی فرش نفت و خون می‌ایستید
