خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
لحظهاى در خود فنا شو تا بقا پيدا كنى
از منيّتها جدا شو تا منا پيدا كنى
اگر خواهی ای دل ببینی خدا را
نظر کن تو آیینۀ حقنما را
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
بردهست تا دیار گرفتارها مرا
بهنام او که دل را چارهساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است