عید آمده، هر کس پی کار خویش است
می‌نازد اگر غنی و گر درویش است
ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
برده‌ست تا دیار گرفتارها مرا
این چه خروشی‌ست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
