چون کوفه که چهره‌ای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
نشان در بی‌نشانی‌هاست، پس عاشق نشان دارد
شهید عشق هر کس شد مکانی لامکان دارد
یک کوه رشید داده‌ام ای مردم!
یک باغ امید داده‌ام ای مردم!
خوش باد دوباره یادی از جنگ شده‌ست
دریاچۀ خاطرات خون‌رنگ شده‌ست
ای آسمان به راز و نیازت نیازمند
آه ای زمین به سوز و گدازت نیازمند
الا رفتنت آیۀ ماندن ما
که پیچیده عطر تو در گلشن ما
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست
در جام دیده اشک عزا موج می‌زند
در صحن سینه شور و نوا موج می‌زند
با آن که آبدیدۀ دریای طاقتیم
آتش گرفته‌ایم که غرق خجالتیم
