او هست ولی نگاهِ باطل از ماست
دیوارِ بلندِ در مقابل از ماست
انبوه تاول بر تنت سر باز کرده
این هم نشان دیگری از سرفرازیست
دوباره لرزش دست تو بیشتر شده است
تمام روز تو در این اتاق سر شده است
تو قلّهنشین بام خوبیهایی
تنها نه نشان که نام خوبیهایی
افتاده بود در دل صحرا برادرش
مانند کوه، یکه و تنها، برادرش
ای آسمان به راز و نیازت نیازمند
آه ای زمین به سوز و گدازت نیازمند
فریاد اگرچه در تو پنهان بودهست
خورشید تکلّمت فروزان بودهست
در جام دیده اشک عزا موج میزند
در صحن سینه شور و نوا موج میزند
با آن که آبدیدۀ دریای طاقتیم
آتش گرفتهایم که غرق خجالتیم