ای دل سوختگان شمع عزای حرمت
اشک ما وقف تو و کربوبلای حرمت
کسی که عشق بُوَد محو بردباری او
روان به پیکر هستیست لطف جاری او
وقتی در خانۀ علی میلرزد
دنیا به بهانۀ علی میلرزد
تو کیستی که ز دستت بهار میریزد
بهار در قدمت برگ و بار میریزد
چشمهها جوشید و جاری گشت دریا در غدیر
باغ عشق و آرزوها شد شکوفا در غدیر