مه و خورشید تابیده‌ست در دست
و صد دریا زلالی هست در دست
باران شده بر کویر جاری شده است
در بستر هر مسیر جاری شده است
دیدند که کوهِ آرزوشان، کاه است
صحبت سر یک مردِ عدالت‌خواه است
خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
مرا مباد که با فخر همنشین باشم
غریب‌وار بمیرم، اگر چنین باشم
به‌نام او که دل را چاره‌ساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
صدای کیست چنین دلپذیر می‌آید؟
کدام چشمه به این گرمسیر می‌آید؟
