گل کرده در ردیف غزلهای ما حسین
شوری غریب داده به این بیتها حسین
تا چند اسیر رنگ و بو خواهی شد؟
چند از پی هر زشت و نکو خواهی شد؟
بیا باران شو و جاری شو و بردار سدها را
به پیکارِ «نخواهد شد» بیاور «میشود»ها را
بیا به خانه که امّید با تو برگردد
هزار مرتبه خورشید با تو برگردد