خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
در راه تو مَردُمَت همه پر جَنَم‌اند
در مکتب عشق یک‌به‌یک هم‌قسم‌اند
غزل عشق و آتش و خون بود که تو را شعر نینوا می‌کرد
و قلم در غروب دلتنگی، شرح خونین ماجرا می‌کرد
هرگز نه معطل پر پروازند
نه چشم به راه فرصت اعجازند
به‌نام او که دل را چاره‌ساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
