ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
گودال قتلگاه است، یا این که باغ سیب است؟
این بوی آشنایی از تربت حبیب است
قندیل و شمعدان و چراغان
آیینه و بلور و کبوتر
این چه خروشیست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
دلم تنهاست، ماتم دارم امشب
دلی سرشار از غم دارم امشب
کوه آهسته گام برمیداشت
پیکر آفتاب بر دوشش
بیزره رفت به میدان که بگوید حسن است
ترسی از تیر ندارد زرهش پیرهن است...
جاده ماندهست و من و اين سر باقى مانده
رمقی نيست در اين پيکر باقى مانده