موسایی و صد جلوه به هر طور کنی
هر جا گذری، حکایت از نور کنی
قندیل و شمعدان و چراغان
آیینه و بلور و کبوتر
احساس از هفت آسمان می‌بارد، احساس
بوی گل سرخ است يا بوی گل ياس؟
از جوار عرش سرزد آفتاب دیگری
وا شد از ابوا به روی خلق، باب دیگری...
کوه آهسته گام برمی‌داشت
پیکر آفتاب بر دوشش
فکری به حال ماهی در التهاب کن
بابا برای تشنگی من شتاب کن
جاده مانده‌ست و من و اين سر باقى مانده
رمقی نيست در اين پيکر باقى مانده
