چون کوفه که چهره‌ای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
مرا از حلقۀ غم‌ها رها کن
مرا از بند ماتم‌ها رها کن
سر تا به قدم آینۀ حسن خدایی
کارش ز همه خلق جهان عقده‌گشایی
یک کوه رشید داده‌ام ای مردم!
یک باغ امید داده‌ام ای مردم!
همیشه خاک پای همسفرهاست
سرش بر شانۀ خونین‌جگرهاست
خوش باد دوباره یادی از جنگ شده‌ست
دریاچۀ خاطرات خون‌رنگ شده‌ست
مرا بنویس باران، تا ببارم
یکی از داغداران... تا ببارم
ای همه جا یار رسولِ خدا
محرم اسرار رسولِ خدا
نه پاره پاره پاره پیکرت را
نه حتّی مشتی از خاکسترت را
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست
