تا با حرم سبز تو خو میگیرم
در محضر چشمت آبرو میگیرم
من كیستم؟ کبوتر بیآشیانهات
محتاج دستهای تو و آب و دانهات
قدم در دفاع از حرم برندارد
سپاھی که تیغ دودَم برندارد
آنجا که دلتنگی برای شهر بیمعناست
جایی شبیه آستان گنبد خضراست
و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را