سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
ای به چشمت آسمان مهر، تا جان داشتی
ابرهای رحمتت را نذر جانان داشتی
باز در پردۀ عشاق صلایی دیگر
میرسد از طرف کربوبلایی دیگر
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
از باغ میبرند چراغانیات کنند
تا کاج جشنهای زمستانیات کنند
در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم
اصلاً به تو افتاد مسیرم که بمیرم
مستی نه از پیاله نه از خم شروع شد
از جادۀ سهشنبه شب قم شروع شد
ای مشعل دانش از تو روشن
وی باغ صداقت از تو گلشن