بیا باران شو و جاری شو و بردار سدها را
به پیکارِ «نخواهد شد» بیاور «میشود»ها را
وانهادهست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبردهست تنش را این بار
قرآن که کلام وحده الا هوست
آرامش جان، شفای دلها، در اوست
شب، شبِ اشک و تماشاست اگر بگذارند
لحظهها با تو چه زیباست اگر بگذارند
باران ندارد ابرهای آسمانش
باران نه اما چشمهای مهربانش...