کمر بر استقامت بسته زینب
که یک‌دم هم ز پا ننشسته زینب
موسایی و صد جلوه به هر طور کنی
هر جا گذری، حکایت از نور کنی
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار
احساس از هفت آسمان می‌بارد، احساس
بوی گل سرخ است يا بوی گل ياس؟
بیاور با خودت نور خدا را
تجلی‌های مصباح الهدی را
از جوار عرش سرزد آفتاب دیگری
وا شد از ابوا به روی خلق، باب دیگری...
