آنجا که دلتنگی برای شهر بیمعناست
جایی شبیه آستان گنبد خضراست
زندگی جاریست
در سرود رودها شوق طلب زندهست
هیچ کس نشناخت دردا! درد پنهان علی
چون کبوتر ماند در چاه شب افغان علی
باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است
مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است
ای انتظارِ جاری ده قرن تا هنوز
بیتو غروب میشود این روزها هنوز