بنای دین که با معراج دستان تو کامل شد
به رسم تهنیتگویی برایت آیه نازل شد
هر نسیمی خسته از کویت خبر میآورد
چشم تر میآورد، خونِ جگر میآورد
نه فقط سرو، در این باغِ تناور دیده
لالهها دیده ولیکن همه پرپر دیده
ما شیعۀ توایم دل شادمان بده
ویران شدیم، خانۀ آبادمان بده
آوردهام دو ظرف پر از رنگ، سبز و سرخ
یک رنگ را برای خودت انتخاب کن
مرا به ابر، به باران، به آفتاب ببخش
مرا به ماهی لرزان کنار آب ببخش
قرآن که کلام وحده الا هوست
آرامش جان، شفای دلها، در اوست
باز باران است، باران حسینبنعلی
عاشقان، جان شما، جان حسینبنعلی
افزون ز تصور است شیداییِ من
این حال خوش و غم و شکیبایی من