ای غم، تو که هستی؟ از کجا می‌آیی؟
هر دم به هوای دل ما می‌آیی
خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
آرامشی به وسعت صحراست مادرم
اصلاً گمان کنم خودِ دریاست مادرم
به‌نام او که دل را چاره‌ساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
از نو شکفت نرگس چشم‌انتظاری‌ام
گل کرد خارخار شب بی‌قراری‌ام
