ای حرمت قبلۀ مراد قبایل!
وی که بوَد قبله هم به سوی تو مایل
یک بار رسید و بار دیگر نرسید
پرواز چنین به بام باور نرسید
اگرچه باغِ پر از لالۀ تو پرپر شد
زمین برای همیشه، شهیدپرور شد
در راه تو مَردُمَت همه پر جَنَماند
در مکتب عشق یکبهیک همقسماند
هرگز نه معطل پر پروازند
نه چشم به راه فرصت اعجازند
گل بر من و جوانى من گریه مىکند
بلبل به همزبانى من گریه مىکند