ای حرمت قبلۀ مراد قبایل!
وی که بوَد قبله هم به سوی تو مایل
آن را که ز دردِ دینش افسونی هست
در یاد حسین، داغ مدفونی هست
میگریم از غمی که فزونتر ز عالَم است
گر نعره برکشم ز گلوی فلک، کم است
گل بر من و جوانى من گریه مىکند
بلبل به همزبانى من گریه مىکند
روشن از روی تو آفاق جهان میبينم
عالم از جاذبهات در هيجان میبينم