ای دل سوختگان شمع عزای حرمت
اشک ما وقف تو و کربوبلای حرمت
کسی که عشق بُوَد محو بردباری او
روان به پیکر هستیست لطف جاری او
خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
کلامش سنگها را نرم میکرد
دلِ افسردگان را گرم میکرد
تا گلو گریه کند، بُغض فراهم شده است
چشمها بس که مُطَهَّر شده، زمزم شده است
بهنام او که دل را چارهساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است