میگوید از شکستن سرو تناورش
این شیرزن که مثل پدر، مثل مادرش...
تابید بر زمین
نوری از آسمان
خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
زنی شبیه خودش عاشق، زنی شبیه خودش مادر
سپرده بر صف آیینه دوباره آینهای دیگر
بهنام او که دل را چارهساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
گاهی اگر با ماه صحبت کرده باشی
از ما اگر پیشش شکایت کرده باشی