ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دل‌سوختۀ آتش آهش باشیم
چقدر این روزهای سرد سخت است
و پیدا کردن همدرد سخت است
سپیداران نشانی سرخ دارند
همیشه آرمانی سرخ دارند
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خون‌آلوده
پیراهن سپید ستاره سیاه بود
تابوت شب روان و بر آن نعش ماه بود
پشت غزل شکست و قلم شد عصای او
هر جا که رفت، رفت قلم پا به پای او...
