فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد
خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد
چهل غروب جهان خون گریست در غم رویت
چهل غروب، عطش سوخت، شرمسار گلویت
یاد تو گرفته قلبها را در بر
ماییم و درود بر تو ای پیغمبر
هان این نفس شمرده را قطع کنید
آری سر دلسپرده را قطع کنید
جهان نبود و تو بودی نشانۀ خلقت
همای اوج سعادت به شانۀ خلقت
تفسیر او به دست قلم نامیسّر است
در شأن او غزل ننویسیم بهتر است
اگر خدا به زمین مدینه جان میداد
و یا به آن در و دیوارها دهان میداد
ای انتظارِ جاری ده قرن تا هنوز
بیتو غروب میشود این روزها هنوز