وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار
مادر موسی، چو موسی را به نیل
در فکند، از گفتۀ ربَّ جلیل
گه احرام، روز عید قربان
سخن می‌گفت با خود کعبه، زین‌سان
هرکه با پاک‌دلان، صبح و مسایی دارد
دلش از پرتو اسرار، صفایی دارد
پیرمردی، مفلس و برگشته‌بخت
روزگاری داشت ناهموار و سخت
قلم به دست گرفتم، خدا خدا بنویسم
به خاطر دل خود، نامه‌ای جدا بنویسم
ای که عمری‌ست راه پیمایی
به سوی دیده هم ز دل راهی‌ست
