برخاستم از خواب اما باورم نیست
هم‌سنگرم! هم‌سنگرم! هم‌سنگرم! نیست
نمی ز دیده نمی‌جوشد اگرچه باز دلم تنگ است
گناه دیدۀ مسکین نیست، کُمیت عاطفه‌ها لنگ است
دنیا به دور شهر تو دیوار بسته است
هر جمعه راه سمت تو انگار بسته است
خبر این بود که یک سرو رشید آوردند
استخوان‌های تو را در شب عید آوردند
همچون نسیم صبح و سحرگاه می‌رود
هرکس میان صحن حرم راه می‌رود
دلم شور می‌زد مبادا نیایی
مگر شب سحر می‌شود تا نیایی
