غم داغ تو را با هیچکس دیگر نخواهم گفت
برایت روضه میخوانم ولی از سر نخواهم گفت
خواهرش بر سینه و بر سر زنان
رفت تا گیرد برادر را عنان
آمد عروس حجلۀ خورشید در شهود
در کوچهای نشست که سر منزل تو بود
میرسم خسته میرسم غمگین
گرد غربت نشسته بر دوشم
مردی که دلش به وسعت دریا بود
مظلومتر از امام عاشورا بود
خزان نبیند بهار عمری که چون تو سروی به خانه دارد
غمین نگردد دلی که آن دل طراوتی جاودانه دارد
چشمت به پرندهها بهاری بخشید
شورِ دل تازهای، قراری بخشید